ΤΥΧΗ ??

Ὁ Ζὰκ Μονό (1910-1976), βραβεῖο Νόμπελ φυσιολογίας τὸ 1965, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς «ἑνὸς σοσιαλιστικοῦ οὑμανισμοῦ πραγματικὰ ἐπιστημονικοῦ» ἔγραψε τὸ βιβλίο « Ἡ τύχη καὶ ἡ ἀναγκαιότητα» (Ἔκδ. Ράππα, Ἀθήνα, 1971). Χρησιμοποιώντας τὰ τότε γνωστὰ στοιχεῖα περὶ DNA ἐπιχειρεῖ νὰ ἐκσυγχρονίσει τὴ θεωρία τῆς ἐξέλιξης τοῦ Δαρβίνου. Ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ἀποφύγει νὰ ἀναγνωρίσει ὅτι οἱ μοριακοὶ μηχανισμοὶ ἀντιγραφῆς, μετάλλαξης καὶ ἀποκωδικοποίησης ἐπὶ τρισεκατομμύρια χρόνια καὶ μὲ πρὸς τὸ ἄπειρο τείνουσες μεταβολὲς ἀποτελοῦν «αἴνιγμα», ποὺ τείνει στὸ «θαῦμα». Γι’ αὐτὸ καὶ ἀναγνωρίζει ὡς εὔλογο τὸ λόγο τοῦ Μωριάκ: «Τὰ ὅσα λέει ὁ καθηγητὴς (Σημ. Ὁ Μονό) εἶναι πολὺ πιὸ ἀπίστευτα ἀκόμα καὶ ἀπὸ ὅσα πιστεύουμε ἐμεῖς οἱ ταπεινοὶ Χριστιανοὶ καὶ τὰ θεωρεῖ ἀπίστευτα» (Σημ. ὅ.π. σελ. 181). Πράγματι, δὲν μπορεῖ κανεὶς μὴ δογματικὸς καὶ σοβαρὸς ἐπιστήμονας νὰ ὑποστηρίξει μὲ ὑπευθυνότητα   τὴν ἄποψη τοῦ Μονό, πὼς ὅλα στὸν πλανήτη μας συνέβησαν χωρὶς σκοπὸ καὶ μόνο μὲ τὴν τύχη καὶ τὴν ἀναγκαιότητα.... Εἶναι γνωστὸ τὸ λεχθὲν ὅτι οἱ θεωρίες τῶν Δαρβίνου καὶ Μονό ἔχουν ἀπείρως μικρότερη πιθανότητα νὰ πραγματοποιηθοῦν ἀπὸ τὸ νὰ ἀναμιχθοῦν τὰ 24 γράμματα τῆς ἀλφαβήτου σὲ ἕναν ἀναμικτήρα καὶ νὰ προκύψει ἡ Ἰλιάδα...